In de vorige blog waren we een drempel overgestapt
en zijn we daadwerkelijk huizen gaan bezoeken. We maken een klein sprongetje in
de tijd. We hadden ondertussen met een hypotheekverstrekker gesproken en wisten
daardoor dat we iets meer financiële ruimte hadden dan we oorspronkelijk hadden verwacht. Dit bekende dat we verder konden kijken. Om dat we onze prijsrange
vergrootte kwamen er allerlei nieuwe opties vrij. Zoveel zelfs dat we eerst een
voorselectie maakten.
We besloten in de auto te stappen en door te selecteren onder een negental huizen. Hierdoor vielen een aantal huizen af door buurt, afstand tot de
snelweg en doordat we zagen dat een aantal huizen toch behoorlijke klushuizen
waren. Na deze voorselectie zagen we dat 2 overgebleven huizen werden behartigd door dezelfde makelaar. Deze huizen bezochten we op één dag.
Het eerste huis zag er goed uit: een mooie tuin, leuke buurt en instapklaar. Daarnaast zat er
een mooie uitbouw in waardoor er ruimte was voor een heel mooie keuken. Er
waren wel wat kleine dingetjes die niet goed voelden. Maar voordat we daar op in zouden gaan,
zouden we eerst naar het tweede huis gaan kijken. Dit huis stond namelijk bovenaan ons
favorietenlijstje. Dus als dat eerste huis al zo goed was, hoe goed zou het
tweede huis wel niet zijn.
Maar het tweede huis was een tegenvaller. Door
een combinatie van slimme foto’s en onjuiste afmetingen op funda hadden we het huis behoorlijk wat groter verwacht. En juist de afmetingen waren de reden waarom we zo in dit huis geïnteresseerd waren. Daarnaast hadden we al gezien dat het huis wel heel specifiek was ingericht. Zouden we het willen kopen dan zouden we veel van de specifiek elementen moeten veranderen. Door deze verbouwkosten, de hoge vraagprijs en de tegenvallende afmetingen viel het huis eigenlijk meteen af. We hebben de makelaar nog wel verteld dat de afmetingen op funda niet klopten, maar deze zijn tot op heden niet aangepast.
Omdat dit tweede huis ook behoorlijk wat duurder was dan het
ander huis, konden we het vrij makkelijk achter ons laten. Hierdoor zijn we terug gegaan
naar het eerste huis. Een tweede objectievere blik leverden twee nadelen op.
Bij de uitbouw was geen rekening gehouden met de hoeveelheid licht. Hierdoor
werd de kamer behoorlijk donker. We hebben nog gekeken of je dit kon
corrigeren, maar dit was helaas niet mogelijk. Daarnaast zouden de in een
eerdere blog benoemde “groeikamers” op een andere verdieping lag dan onze
slaapkamer. Mij leek het lekker rustig dat eventuele kinderen een trap op
moesten om bij hun ouders te komen. Maar mijn betere helft had een andere
mening.
We waren er dicht bij, maar toch maar even verder kijken. We
zouden naar de Reeshof gaan. Ook hier zagen we een mooi huis, maar bijzonder huis. Met een garage die omgebouwd was tot kamer, een keuken op
de begane vloer, maar een huiskamer op de eerste verdieping. Daarnaast waren de
slaapkamers aan de kleine kant. Wel had het hele mooie lange ramen, een mooie
tuin en de keuken zelf was schitterend. Ook vonden we de bijzondere indeling van het huis wel iets hebben. Maar over twee
dingen waren we niet zo enthousiast. De eerste zullen we laten zien aan de hand van een foto.
Je ziet op de foto een open trap. Daarnaast zie je dat de eerste verdieping niet helemaal tot het einde van de begane grond loopt. Hierdoor heb je een behoorlijk stuk open ruimte. Deze open ruimte was net als de trappen afgezet met spijlen. Maar toch zagen we hier een veiligheidsrisico. Niet voor ons zelf natuurlijk. Het tweede nadeel gold eigenlijk voor de hele Reeshof. In de Reeshof ligt namelijk geen gas. Nu heb ik met stadsverwarming geen enkel probleem, maar ik kook toch het liefst op gas.
We hebben samen met de makelaar nog wat brochures van andere huizen in de Reeshof bekeken. Maar we zagen al snel dat er altijd wel een nadeel aan vast kleefde. Meestal was de afstand tot de snelweg te groot, soms waren de kamers te klein. Soms vonden we de bijzondere indeling niet mooi. En altijd bleef dat gebrek aan gas op de achtergrond meespelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten