De inrichting en de meubels - Verhuizen: Ons nieuwe huis

Tijdens de feestdagen zijn we behoorlijk opgeschoten met betrekking tot het plannen van de verhuizing. Hierdoor is er genoeg inspiratie opgedaan voor toekomstige blogs. Die voortgang is ook wel nodig want over ruim een maand beginnen we met klussen.  Maar tot nu toe loopt alles volgens schema.

We gaan wederom terug in de tijd. Nu gaan we terug naar het moment dat we er zelf van overtuigd raakten dat we echt in het door ons gekochte huis zouden gaan wonen. Dit was ook het moment dat we concreet gingen nadenken over de inrichting van het nieuwe huis. We hadden de maanden ervoor natuurlijk al wel wat gebrainstormd, maar nu gingen we de plannen concrete invullen. Iedere keer als we tips kregen over het inrichten van het nieuwe huis, kwam er één tip terug. Deze tip hield in dat je niet alles nieuw moest kopen, want dan zal je zien dat de inrichting toch niet geheel past bij je wensen. Niet alles zal meteen bij elkaar passen. Deze tip hebben we dan ook ter harte genomen. Het eerste wat we dan ook gedaan hebben, was kijken wat er eventueel meegenomen kon worden naar ons nieuwe huis.

Wel zouden we gebruik maken van het feit dat het huis bij oplevering zou goed als leeg is. Dus een aantal klussen zullen we doen en daarnaast zullen we het grootste gedeelte van het huis schilderen.  Wat betreft de inrichting hebben we dus gekeken naar de meubels die in het nieuwe huis pasten, die er nog goed uit zagen en ook nadat ze verhuisd zijn er nog goed uit zien. Dit laatste is misschien het beste te illustreren aan de hand van een voorbeeld. Onze huidige boekenkast zou op zich goed staan in het nieuwe huis. Echter als deze kast uit elkaar gehaald wordt, vervoerd wordt in een verhuiswagen en wederom in elkaar gezet wordt in het nieuwe huis gaat hij er hoogst waarschijnlijk niet meer zo mooi uitzien. Gezien de leeftijd van de kast, de kwaliteit van het hout en de kwaliteit van de laklaag verwachten we dat er  over de hele kast kleine stukjes kast of verf loslaten.

Na een selectie bleven er een aantal meubels over die wel verhuisd zouden worden. Allereerst de eettafel, 5 van de 6 eetkamer stoelen, de salontafel en het tv-meubel.  Deze zijn gekocht als een set en zien er nog goed uit. Met uitzondering van één van de zes eetkamers stoelen. Daarom zullen we er slechts vijf meenemen. Het voordeel van deze set is dat hij heel neutraal is. En dat hij eigenlijk alle andere meubelkeuzes vrij laat.  De meubels zijn namelijk grijs van kleur. Voor een mooie ode aan de kleur grijs, verwijs ik naar deze link. 

Naast deze set nemen we ook een bureau mee en daarnaast het bed. Natuurlijk zullen we ook een aantal opbergkasten meenemen. Eén kast wordt echter niet meegenomen: de kledingkast op de slaapkamer.  Niet omdat hij niet mooi is, niet omdat hij niet in het nieuwe huis past en niet omdat hij niet mooi is na de verhuizing. Nee we nemen hem niet mee,  puur om één reden. Qua ontwerp is deze kast bijzonder onpraktisch om in elkaar te zetten. De eerste keer dat ik hem in elkaar zette heeft dat 2 dagen gekost. Twee dagen die ik nooit meer terugkrijg. En dat was met een instructie. Volgens mij is deze instructie ondertussen ritueel verbrand.

Volgende week zullen we verder gaan met de meubels en we zullen laten zien hoe we van plan zijn om bepaalde kamers in te richten.  

De administratie - Verhuizen: Ons nieuwe huis

Vorige week waren we geëindigd met een huis dat we graag zouden willen kopen en een bijna gelijkwaardig alternatief.  Nu werd het tijd om een bod te doen. Hiervoor hebben we een aankoopmakelaar ingeschakeld. Dit omdat we een inschatting wilden hebben, van iemand met verstand van zaken, met betrekking tot de daadwerkelijke waarde van het huis. Daarnaast wisten we van andere mensen dat een aankooptraject veel tijd kost en ook veel spanning oplevert.

Tijdens de gesprekken die we hadden met de aankoopmakelaar bleek de keuze een goede. Hiervoor waren verschillende redenen. De eerste reden is dat hij een duidelijke aankoopstrategie had. In deze strategie konden we ons ook zeker vinden. De tweede reden was dat hem enkele dingen opgevallen, die wij niet hadden gezien. Daarnaast maakte hij ons duidelijk dat er een verschil zit tussen prijs die je voor een huis kan betalen en een eindbedrag waar je gelukkig mee bent. Dit laatste klinkt simpel, maar de meeste mensen kijken toch vooral naar wat ze te besteden hebben.

Als we niet allebei een baan hadden gehad, hadden we waarschijnlijk het biedproces zelf gedaan. Maar nu nam het ons ,zeker tijdens werktijd, een hoop werk uit handen. Na een onderhandel periode van enkele maanden, wat wij vrij lang vonden, waren we eruit. En ook nog voor een prijs waar wij zeer gelukkig mee waren.

Plotseling moesten we een hoop handtekeningen zetten bij de verkopende makelaar. Met een hoop handtekeningen, bedoel ik ook echt een hoop handtekening. Serieus, wie bedenkt dit soort procedures?

Vervolgens moest eerst de hypotheekadviseur en daarna de notaris geregeld worden. We beginnen met de procedure met de hypotheekadviseur. Tijdens dit proces hebben we twee dingen geleerd hebben. Het eerste is dat op de werkgeversverklaring een Kamer van Koophandel (KvK)-nummer moet staan. Het tweede is dat het bedrag dat je eventueel rood kan staan, je een bkr-registratie oplevert. De hypotheekverstrekker gaat er vanuit dat je maximaal rood staat. Ondanks dat dit bij ons absoluut niet het geval was, moesten we dit bedrag verlagen. Het is niet erg, maar wel hinderlijk. Verder was ook dit proces behoorlijk bureaucratisch. Maar omdat we zelf snel waren met aanleveren, werd deze horde toch soepel genomen. Nog een notaris gezocht en toen was alles eigenlijk zo goed als rond. We waren nu echt een huis kopen.

Volgende week gaan we kijken naar de inrichting van ons huis en de keuzes die we daarin maakten. Wel zouden we ook deze week één foto willen delen van ons huis in de huidige staat. Op deze foto zie je een plataan. Eén van onze vrienden zei inhoudelijk niet veel over huis. Maar die Platanen moesten we laten staan. Het is geen kerstboom, maar hij schijnt mooi te zijn. 

Voor nu wensen we iedereen een fijne kerstdagen en tot volgende week.

De huizenjacht deel 3 -Verhuizen: Ons nieuwe huis

Vandaag de laatste blog over de daadwerkelijke zoektocht naar een nieuw huis. Deze week zullen we de laatste 3 huizen bespreken waar we hebben gekeken. We eindigen natuurlijk met het huis dat we uiteindelijk hebben gekocht. Voordat we bij deze huizen kwamen hebben we twee dingen veranderd in onze zoektocht.

De eerste verandering was dat we onze zoektocht meer hadden toegelegd op Berkel-Enschot. Gevoelsmatig kreeg je hier toch meer huis voor je geld dan in Oisterwijk. Daarnaast hadden we besloten huizen in onze zoektocht op te nemen die misschien we misschien net niet konden betalen.   De kans was aanwezig dat de prijs van het huis na onderhandelingen hoger lag dan het bedrag dat we voor een huis wilden betalen. Maar aangezien we een behoorlijk rijtje eisen hadden wilden we toch wat meer financiële ruimte creëren. Dan maar goed onderhandelen.

Het eerste huis was veruit het grootste huis. Het voldeed aan alle eisen.  Snelweg en alle voorzieningen op een leuke afstand, een garage, voldoende kamers, voldoende licht en een behoorlijke tuin . Ik ga er nog steeds vanuit dat je met voldoende geld en kunde op termijn van dit huis een zeer mooi huis kan maken. Maar er was veel achterstallig onderhoud en het hele huis was overal net niet. Alles was in een staat dat het nog net kon, maar wel binnen één of twee jaar vervangen zou moeten worden. Daarnaast was de garage verbouwd tot een soort bijkeuken. De garage kon hierdoor geen dienst doen als garage, maar een echte bijkeuken was het ook niet.

Het tweede huis was echter wel wat we zochten. Ook dit huis voldeed aan alle eisen. Doordat de huiskamer uitgebouwd was met een erker was de huiskamer lekker licht. De slaapkamers waren  zeer ruim. En als extraatje had de complete benedenverdieping ook nog vloerverwarming. Dit heeft nooit op ons lijstje gestaan, maar het was toch een plusje. Dit was een huis waar we konden wonen. Het enige minpuntje was dat de keuken niet heel groot was. Toch was dit zeker een huis waar we tien jaar lang perfect zouden kunnen wonen. Een paar weken eerder hadden we echter een huis gezien dat we nog mooier vonden.

Dit eerder geziene huis had ook alles wat we zochten. Niet alleen een garage, maar ook een carport. Een mooie keuken, wel in een bijzonder kleur (hier komen we zeker nog een keer op terug) een onderhoudsvrije maar toch ruime tuin en vooral een zeer mooie huiskamer. Onderstaande foto geeft een goede indruk van het grote voordeel van dit huis.

Je ziet hierboven de uitbouw. Door de lichtkoepel wordt de hele huiskamer heerlijk licht. Daarnaast lag er een zeer mooie vloer.  Natuurlijk kan je in ieder huis een mooie vloer plaatsen. Maar het is toch lekker als er al één in ligt.  Verder was dit huis qua onderhoud in de beste staat van alle huizen die we hebben gezien. Ook dit huis had een mooi voordeel, namelijk een bijkeuken en een klein keldertje (dit wordt het wijnkeldertje). 

We hadden dus opeens twee huizen die we zeer mooi vonden. Ieder huis had zijn eigen voordeel. Uiteindelijk hebben we een voorkeur voor het huis met de grotere een lichtere huiskamer in plaats van het huis met de grote slaapkamers. En we kozen dus voor een bijkeuken boven vloerverwarming. 

Het gegeven dat je twee geschikte huizen hebt, maakt toch dat je rustiger kan onderhandelen. Ondanks dat zijn onderhandelingen over een huis toch behoorlijk zenuwslopend. Daarover volgende week meer.  

De huizenjacht deel 2- Verhuizen: Ons nieuw huis

In de vorige blog waren we een drempel overgestapt en zijn we daadwerkelijk huizen gaan bezoeken. We maken een klein sprongetje in de tijd. We hadden ondertussen met een hypotheekverstrekker gesproken en wisten daardoor dat we iets meer financiële ruimte hadden dan we oorspronkelijk hadden verwacht. Dit bekende dat we verder konden kijken. Om dat we onze prijsrange vergrootte kwamen er allerlei nieuwe opties vrij. Zoveel zelfs dat we eerst een voorselectie maakten.

We besloten in de auto te stappen en door te selecteren onder een negental huizen. Hierdoor vielen een aantal huizen af door buurt, afstand tot de snelweg en doordat we zagen dat een aantal huizen toch behoorlijke klushuizen waren. Na deze voorselectie zagen we dat 2 overgebleven huizen werden behartigd door dezelfde makelaar. Deze huizen bezochten we op één dag.

Het eerste huis zag er goed uit: een mooie tuin,  leuke buurt en instapklaar. Daarnaast zat er een mooie uitbouw in waardoor er ruimte was voor een heel mooie keuken. Er waren wel wat kleine dingetjes die niet goed voelden.  Maar voordat we daar op in zouden gaan, zouden we eerst naar het tweede huis gaan kijken. Dit huis stond namelijk bovenaan ons favorietenlijstje. Dus als dat eerste huis al zo goed was, hoe goed zou het tweede huis wel niet zijn.

Maar het tweede huis was een tegenvaller. Door een combinatie van slimme foto’s en onjuiste afmetingen op funda hadden we het huis behoorlijk wat groter verwacht. En juist de afmetingen waren de reden waarom we zo in dit huis geïnteresseerd waren. Daarnaast hadden we al gezien dat het huis wel heel specifiek was ingericht. Zouden we het willen kopen dan zouden we veel van de specifiek elementen moeten veranderen. Door deze verbouwkosten, de hoge vraagprijs en de tegenvallende afmetingen viel het huis eigenlijk meteen af. We hebben de makelaar nog wel verteld dat de afmetingen op funda niet klopten, maar deze zijn tot op heden niet aangepast. 

Omdat dit tweede huis ook behoorlijk wat duurder was dan het ander huis, konden we het vrij makkelijk achter ons laten. Hierdoor zijn we terug gegaan naar het eerste huis. Een tweede objectievere blik leverden twee nadelen op. Bij de uitbouw was geen rekening gehouden met de hoeveelheid licht. Hierdoor werd de kamer behoorlijk donker. We hebben nog gekeken of je dit kon corrigeren, maar dit was helaas niet mogelijk. Daarnaast zouden de in een eerdere blog benoemde “groeikamers” op een andere verdieping lag dan onze slaapkamer. Mij leek het lekker rustig dat eventuele kinderen een trap op moesten om bij hun ouders te komen. Maar mijn betere helft had een andere mening.

We waren er dicht bij, maar toch maar even verder kijken. We zouden naar de Reeshof gaan. Ook hier zagen we een mooi huis, maar bijzonder huis. Met een garage die omgebouwd was tot kamer, een keuken op de begane vloer, maar een huiskamer op de eerste verdieping. Daarnaast waren de slaapkamers aan de kleine kant. Wel had het hele mooie lange ramen, een mooie tuin en de keuken zelf was schitterend. Ook vonden we de bijzondere indeling van het huis wel iets hebben. Maar over twee dingen waren we niet zo enthousiast. De eerste zullen we laten zien aan de hand van een foto. 

Je ziet op de foto een open trap. Daarnaast zie je dat de eerste verdieping niet helemaal tot het einde van de begane grond loopt. Hierdoor heb je een behoorlijk stuk open ruimte. Deze open ruimte was net als de trappen afgezet met spijlen. Maar toch zagen we hier een veiligheidsrisico. Niet voor ons zelf natuurlijk. Het tweede nadeel gold eigenlijk voor de hele Reeshof. In de Reeshof ligt namelijk geen gas. Nu heb ik met stadsverwarming geen enkel probleem, maar ik kook toch het liefst op gas. 

We hebben samen met de makelaar nog wat brochures van andere huizen in de Reeshof bekeken. Maar we zagen al snel dat er altijd wel een nadeel aan vast kleefde. Meestal was de afstand tot de snelweg te groot, soms waren de kamers te klein. Soms vonden we de bijzondere indeling niet mooi. En altijd bleef dat gebrek aan gas op de achtergrond meespelen. 

Zoals jullie lezen zijn we bijzonder kritisch. We hadden de hoop op een droomhuis nog niet opgegeven. We zagen wel in dat we niet eeuwig aan onze eisen vast konden houden. Maar voorlopig waren we nog niet bereid tot compromissen  aan deze eisen. We beseften wel dat er mogelijk in de toekomst een moment zou komen waar dit wel zou moeten. 

De huizenjacht deel 1- Verhuizen: Ons nieuwe huis

De afgelopen 2 blogs bespraken we de basiscriteria voor ons droomhuisje. Nadat we online vele huizen hadden bekeken werd het tijd om de overstap te maken van digitaal kijken naar bezichtigen. Dit is iets wat we keer op keer uitstelden. In eerste instantie wilden we pas echt gaan kijken tijdens een open huizen dag. Omdat we in april niet konden, leek ons de open huize dag van oktober een mooie gelegenheid. De open huizen route leek zo aantrekkelijk, vanwege het vrijblijvende karakter. Alleen oktober duurder nog zo lang. Gelukkig kwam er een soort open huizen route voorbij die een stuk eerder was dan oktober.

De makelaar van één van de huizen die we via funda volgden hield namelijk zijn eigen open huizen dag. Toen we dit zagen, waren we over de streep. De eerste bezichtiging werd op de kalender gezet.

Aan het einde van een  een drukke werkdag was het zover. We stonden voor de deur van ons te bezichtigen huis. Zou dit ons droomhuis al blijken te zijn? Nee.... dat was het niet bepaald. Ons eerste bezichtigde huis was een huis dat via een woonstichting jarenlang verhuurd was geweest. En het huis was een beetje op. Nu hadden we al gezien op de foto’s dat er een nieuwe keuken in moest. Maar toen we binnenkwamen zagen we al snel dat ook vloeren, kozijnen en verwarming aan vervanging toe waren. Daarnaast leken de ruimtes op de foto's toch wat groter. En op de foto's leken ze niet al te groot. We zouden er wel kunnen wonen, maar dan zouden we maanden lang aan het klussen zijn én het zou al snel te krap worden. Nu kunnen we echt wel een lamp ophangen, een gaatje boren en een muurtje witten, maar om ons nu ervaren klussers te noemen.... nee. En we hadden ook niet de ambitie om hobby klussers te worden. 

Was er dan alleen slecht nieuws? Natuurlijk niet. Tijdens het bezoek aan ons eerste huis vertelde de makelaar een huis te koop te hebben voor dezelfde prijs. Dit huis zou mogelijkerwijs wel aan onze wensen voldoen. Dit huis bleek ook die dag open huis te hebben. Dat betekende dat wij dezelfde avond nog een tweede bezichtiging hadden. Ook dit huis was helaas niet ons droomhuis. Maar het zat wel al een stukje dichter bij onze wensen. Allereerst had het huis een zeer mooie tuin. Daarnaast had het een mooie keuken. En dat is best handig als één van je hobby's koken is. Helaas was ook hier teveel kluswerk. Minder dan in het vorige huis, maar wel meer dan wenselijk. En ook hier vielen de slaapkamers qua grootte tegen.

Ons droomhuis was nog niet gevonden. Maar we hadden wel een aantal dingen geleerd. De belangrijkste les was: huizen kijken is leuk. Daarnaast was de tuin was toch belangrijker dan ik in eerste instantie had gedacht. Een grote tuin was toch best aantrekkelijk. Geen voetbalveld in de achtertuin maar wel een behoorlijke tuin waar het in de zomer goed vertoeven is. Verder kwamen we tot de conclusie dat het belangrijk voor ons was dat het huis instapklaar is. Een beetje klussen mag en is onontkoombaar, maar we wilden onszelf niet terug zien op tv, omdat we maanden aan een stuk aan het klussen waren en nog steeds geen einde in zicht was. Tenslotte was het belangrijk dat de hoofdslaapkamer minimaal ruimte had voor ons bed, 2 nachtkastjes en een grote kledingkast.

Een iets grote huis leek ons wel haalbaar omdat we tot dat moment aan het kijken waren voor huizen waar we zeker van waren dat we ze konden betalen. Nu werd het echter tijd om eens met een hypotheekverstrekker te praten om een reëel beeld op te doen van onze mogelijkheden. Hierdoor hoefden we ook minder voorzichtig huizen te bekijken.Volgende week zullen we verder terug te blikken op de huizenjacht.